Langs de kust richting San Francisco

Vandaag hebben we een flinke tocht gemaakt. Eigenlijk zouden we in zo’n 3 uur van Pismo naar San Francisco kunnen rijden, maar we hebben een flinke omweg gemaakt: de toeristische route. Al met al hebben we er twee keer zo lang over gedaan, maar het was de moeite meer dan waard! Eerste stop was Hearst Castle. Dit is in feite geen kasteel, maar een gigantisch landhuis, bovenop een berg langs de kust. Het is gebouwd in de jaren ’20 en ‘30 door William Hearst, een steenrijke uitgever. Men is er 28 jaar mee bezig geweest, maar men heeft het nooit afgekregen. Deze man was gefascineerd door Spanje en Italië, en heeft verschillende stijlen in zijn huis en gastverblijven verwerkt. Al het antiek meubilair in de panden is in Europa gekocht. Maar ook complete plafonds, kerkbanken en openhaarden heeft hij uit Europa laten overkomen. Duur geintje dus, maar daardoor erg indrukwekkend! Zie de foto’s voor een impressie van het zwembad, de gastenverblijven en het landhuis. Na deze tour zijn we langs de kust verder noordwaarts gegaan. Dit deel van de kust heet Big Sur en is ontzettend mooi! Het eerste deel was nog vrij vlak. We passeerden een strand waar een kolonie zeeleeuwen woont. Het hele strand lag helemaal vol met zeeleeuwen! De verdere route was bergachtig en liep direct langs de kust. Supermooi dus! Rond een uurtje of 8 hebben we dan toch San Francisco bereikt. Het hotel leek in wat industrieel gebied te liggen, maar het bleek hartstikke dichtbij het centrum. Wij gingen dus op pad voor een hapje en een drankje. Op de straat richting centrum stikte het echter van de zwervers en ander gajes en gespuis… Relaxte eerste indruk van San Francisco! Gelukkig zijn we toch een stukje verder gelopen en kwamen we in het centrum: supervet! Geweldige gebouwen! Hier gaan we ons de komende dagen dus wel vermaken!

Van LA naar Pismo Beach

Wederom lekker vroeg wakker: om 6.00 uur ging de biologische klok… Lang leve de jetlag: we konden weer vroeg op pad! Aan het eind van de dag moesten we in Pismo Beach zijn, waar ons hotel was geboekt. Nu is er in dit plaatsje zelf niet zo veel te beleven, dus hebben we ons op de weg er naartoe vermaakt. Zo hebben we Santa Barbara bezocht. Een fantastisch leuke stad, niet voor niets het onderwerp voor een soapserie! Alle huizen in dezelfde stijl, straten strak en netjes, dure winkels, dure auto’s, hondjes in tasjes, je kent het wel… Er lijken alleen maar rijke mensen te wonen. Het stikt er ook van de banken trouwens. Het Zwitserland van Amerika… Naast het pikken van een terrasje en het struinen door de straten, hebben we er een gerechtsgebouw bezocht. Dit is nog steeds in gebruik, maar stamt uit 1929. Tegelwerk uit Spanje en Tunesië, een rechtzaal vol muurschilderingen. Jullie hebben de foto’s al gezien in de gallerij: hartstikke mooi allemaal! Na een middagje Santa Barbara hebben we onze tocht naar Pismo vervolgd. De route was erg mooi, door heuvel-/bergachtig gebied: dit zijn beelden van Californie die we niet kennen van tv. Bij tijd en wijlen lijkt het verdacht veel op Oostenrijk. Hier zijn alleen weinig tot geen foto’s van: Joni reed en Marieke is niet zo handig met die camera-unit van hem, dus daar is niet zo veel uit gekomen… Al met al waren we vroeg in Pismo. Maar er moest even een dutje en een internetje worden gedaan etc, dus uiteindelijk gingen we pas rond een uurtje of 9 eten. Blijkbaar was dat te laat… twee restaurants gecheckt, twee keer keuken dicht! En zo kwamen we terecht in een soort van Amerikaanse buurtkroeg! Geniaal! De barvrouw (30+, maar “je bent zo jong als je je voelt”-vlechtjes in het haar, roze petje, roze shirt met flink decolleté) in het midden van de ronde bar, met de stamgasten eromheen. Zondagavond, maar er werd gedronken alsof het nooit maandag zou worden! Alleen maar sterke drank ook! Bier is voor mietjes of zo? Er was niet eens een tap! En zoals alles in Amerika supersized is: ook de shotjes zijn hier een stuk groter! Op tv was natuurlijk: POKER! Maar ook de stamgasten zaten zelf te spelen. Digitaal welteverstaan. Ieder met zijn eigen ‘afstandsbediening’ en een tv waarop de ‘tafel’ te zien was… bizar! Ook bizar: er wordt binnen niet gerookt. Wie een peuk wil opsteken, loopt naar buiten! Nog even, dan zijn we in Nederland ook zover!

Amsterdam - Los Angeles

4 mei was de kick off van onze trip naar California en omstreken. Om 11.00 uur vliegen, dus lekker op tijd naar Schiphol! Bij het inchecken begon de oplettende grondsteward spontaan voor Joni te zingen, die was namelijk jarig! Joni was scherp genoeg om te vragen of we als kadootje business class mochten vliegen. Helaas zat dat er niet in, maar wel Economy Plus, wat inhoudt Economy met wat extra beenruimte. Dus toch nog een goede deal! De vluchten en de overstap verliepen soepeltjes, dus we kwamen precies op schema aan in L.A. Onze bagage kwam ook netjes aan (altijd weer spannend!), dus vervolgens met een busje naar het autoverhuurbedrijf. Daar mochten we een “compact” car uitzoeken… Nou, het begrip compact blijkt behoorlijk rekbaar! Dat zijn geen Fiat Panda’s hier! We hebben een heuse “all-American” Chevrolet uitgezocht en dachten te kunnen vertrekken. Alleen geen idee hoe dat werkt: rijden met een automaat! Na enige uitleg (en wat complimentjes omdat wij gewend zijn aan “driving stick”, oftewel zelf schakelen) konden we los. Dat was nog wel ff wennen, maar inmiddels voelt het al best oké. Het wordt straks thuis weer wennen om zelf te schakelen, waarschijnlijk… Vervolgens op naar het hotel. Dat zag er goed uit! Gigantische lobby (tikje ouderwets, maar oke), ruime kamers, van alle gemakken voorzien, heerlijk bed, wat wil een mens nog meer? Iets te drinken zou wel lekker zijn, maar er is nou net geen minibar… Bij het tankstation tegenover het hotel dachten we wel even wat te drinken te halen. Een colaatje is ook geen probleem, maar een pilsje heeft wat meer voeten in aarde. We zijn immers in Amerika! Vanaf je 21e mag je alcohol kopen, maar tot je 35e moet je je identificeren! Dat feest ging dus mooi niet door. Uiteindelijk zijn we dus lekker vroeg naar bed gegaan, want we waren bekaf: het was een lange dag. Onze 4 mei heeft 9 uur langer geduurd dan die van jullie, dus we hadden het om 22.00 uur hier wel gezien: bij jullie was het toen 5 uur ’s ochtends! Dankzij het tijdverschil waren we weer lekker vroeg wakker: 6.30 uur... Eerste wat we op tv zagen, was het breaking news van vandaag: Paris Hilton moet de bak in. Daar was heel Amerika vandaag van in de ban! Maar goed, wij waren toch wakker, ideaal om lekker op tijd op pad te gaan! Dus vandaag al heel wat gezien van LA. We zijn naar Hollywood gereden, naar de Walk of fame, om precies te zijn. Vervolgens zijn we naar Beverly Hills gereden. Rondgelopen op Rodeo Drive (echt winkelen pastte niet bepaald binnen het budget) en door de woonwijken aldaar gereden. Zo kwamen we vervolgens in Bel Air terecht, dé villawijk in de Hollywood-hills. Jammer dat die gigantische villa’s daar niet echt zichtbaar waren, door al het hekwerk en bebossing die ervoor staat. Maar toch cool om daar rond te rijden en ‘in het echt’ te zien! Next stop was Santa Monica, aan de kust. Helaas was het nog niet warm genoeg om even lekker te gaan liggen bakken. Vooral de wind verpestte het… Daarom zijn we alleen de pier opgegaan, hebben we lekker gegeten en een strandwandeling gemaakt. Hierna zijn we door gereden naar Venice, ook een wijk aan het strand, gesticht in 1905. De zoon van een rijke tabaksproducent creeerde dit als een amusementspark, compleet met grachten en “Venetiaanse” gondels. Dat is nu allemaal verdwenen, op een klein deel van de grachten na. Nu stikt het er van de winkeltjes, eettentjes, en allerhande extravagante types. Leuke afsluiting dus van ons eerste dagje vakantie. Morgen gaan we onze roadtrip beginnen, eerste stop wordt Pismo Beach! Tot dan!