Mek en Mariek in de Wild Wild West

Los Angeles

We zijn weer terug in het hotel waar het allemaal is begonnen, in de stad waar het allemaal is begonnen.

Op weg hiernaartoe, vanuit San Diego, hebben we de stranden van the Orange County bezocht. Wie de serie “The O.C.” kent, weet wat dat betekent. Hier wonen een hele grote hoop rijke mensen bij elkaar, dus het ziet er allemaal weer piekfijn uit! Helaas was het wat bewolkt, dus geen perfect strandweer! Geen slotakkoord op het strand dus om nog even bij te kleuren voor we naar huis kunnen!

In L.A. hadden we uiteindelijk nog 2 volle dagen te besteden. Dag 1 was voor downtown LA, waar we nog helemaal niet waren geweest. Hier vind je de oudste gebouwen van L.A., hier is het allemaal begonnen. Daarnaast ook Chinatown, klein Japan, het financial district en het oude station van LA. Dus nog altijd genoeg te zien!

Vandaag hebben we nog even lekker uitgeslapen, nu het nog kan! Het is nu tenslotte nog vakantie! :) Vanmiddag naar een mall geweest, daar naar de film geweest (Spiderman 3 in IMAX, helaas niet 3D) en vanavond zijn we naar een comedy cafe geweest (waar Jay Leno een paar keer per maand optreedt), waar we 4 stand-up comedians hebben gezien.

En dat was een fantastische afsluiting van een fantastische vakantie! Voor iedereen die op vakantie wil en op zoek is naar geweldige natuur en geweldige steden: de VS is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar het is echt een aanrader! Heel veel afwisseling. Verkeer is behoorlijk relaxed. In een automaat rijden is relaxed. De mensen zijn hartstikke aardig en open, ze maken snel een praatje met je (favo openingszin: “where are you guys from?”). Hotels zijn goed. Hotelkamers groot. Bedden groot. Eten prima, als je het fastfood ontwijkt (wat niet altijd makkelijk is!) en het is nooit te weinig. Gratis refills van je (fris)drank bij het eten. Het weer, vrijwel altijd goed.

Om maar eens wat pluspunten te noemen.

Maar nu zit het erop! De afgelopen weken hebben we ruim 4600 kilometer afgelegd. Dat is twee keer op en neer naar Milaan of bijvoorbeeld een keertje op en neer naar Moskou… Dus het is mooi geweest! We zien jullie weer in ons ouwe vertrouwde Nederland! Tot gauw!

San Diego

Vanuit Palms Springs zijn we via een toeristische route naar San Diego gereden. Gelukkig was het geen hele lange rit, dus konden we de middag al in San Diego doorbrengen.

Daar hebben we gebruik van gemaakt en zijn naar de dierentuin gegaan! Hartstikke leuk! Was wel wat anders dan Ouwehand’s Dierenpark!

De volgende dag hebben we de stad verkend. San Diego blijkt ook een hartstikke leuk te zijn! We kwamen al snel in de buurt van het baseball-stadion terecht en er bleek ’s avonds een wedstrijd te zijn van de “San Diego Padres”. We hadden mazzel, want er waren nog kaarten, dus daar konden we mooi naartoe! Uiteindelijk hebben we helaas niet heel veel meer van San Diego gezien, omdat we in de buurt van het stadion moesten blijven.

De wedstrijd was erg leuk om eens bij te wonen! Op zich zit er niet zo heel veel actie in het spel en als er actie is gaat het zo snel dat je het haast niet bij kunt houden! Nu zijn wij groentjes, dus misschien is het voor de doorgewinterde kijker anders… De kenners zullen ons vast tegenspreken! Helaas zat het stadion lang niet vol en de sfeer was niet erg ruig. Eigenlijk moest het publiek regelmatig door de stadion speaker en door muziek worden opgepept. Als er op de schermen verscheen “Make noise!!!” dan pas werd er gejoeld! Maar al met al een leuke belevenis, écht amerikaans.

Dat was voor ons alweer San Diego. Jammer dat het zo’n kort verblijf was, want we hadden het hier nog wel wat langer naar ons zin kunnen hebben! Maar we moeten door: terug naar LA, voor de laatste daagjes!

Vakantie vieren en meer autopech.

Dezer dagen hebben we het wat rustig aan gedaan. Rondom Sedona en Phoenix was het zo'n 100 graden Fahrenheit (oftewel 35 graden Celsius), dus prima temperatuur voor een duik in het zwembad! Sedona ligt tussen de gigantische rode rotsformaties, dus daar hebben we nog even van genoten. Middels een mooie wandeltocht zijn we afgedaald naar een riviertje, waar we even hebben zitten chillen. Vervolgens weer de auto in. Op naar Phoenix, beter gezegd: Scottsdale, een onderdeel van Phoenix. Daar hebben we twee nachten gezeten en een dagje genoten van het zwembad :) Na een dag lamzakken, was het vandaag weer tijd voor aktie! We waren wederom met goede moed in de auto gestapt. Maar de autoproblemen waren al een tijdje uitgebleven, dus er moest wel weer wat gebeuren! Een kilometer of 50 van Phoenix op de snelweg klinkt er opeens een keiharde knal: er zit een behoorlijke ster/gat in de voorruit… Blijkbaar heeft een behoorlijke kei o.i.d. ons geraakt! Hij is niet door de ruit heen gegaan, maar wel zo geraakt dat Marieke opeens tussen de glassplinters zat! Nu dat weer… Meteen de eerste afslag genomen en na een ommetje vonden we gelukkig al snel een garagebedrijf. Mooi! Hun advies: niet mee verder rijden. Dus maar weer even een belletje met het verhuurbedrijf. Dat was niet slecht geregeld: anderhalf uur later werd er een nieuwe auto afgeleverd! En zo rijden we nu in onze tweede auto in drie weken! Deze is een maatje groter en luxer. Dus prima! Inmiddels waren we weer heel wat tijd verloren, maar rond een uurtje of half 4 kwamen we dan toch aan bij het Joshua Tree National Park, de bestemming van vandaag. Wederom een nationaal park in de woestijnachtige sfeer, maar weer totaal anders. Heel bijzonder weer! Aansluitend hebben we een bezoek gebracht aan Pioneertown. Dit ziet eruit als een oud, typisch westernstadje, maar het is allemaal nep: het is in de jaren 40 gebouwd om films op te nemen. Het zijn dus alleen geveltjes, maar weinig tot niets erachter! Redelijk bizar! Vanavond lekker gegeten in Palm Springs (bij een homo-bar/restaurant, maar dat terzijde) en nu slapen: morgen op pad naar San Diego! Ons laatste onderdeel van de reis, voor we weer teruggaan naar LA... Het einde is serieus in zicht!

Van St. George via Page naar Sedona

Na onze overnachting in St. George gingen we nog verder oostwaarts, richting Page. Inmiddels bevinden we ons rondom de grens tussen Arizona en Utah. Op weg naar Page hebben we een bezoek gebracht aan Pipe Spring. Een nederzetting waar eerst indianen en daarna mormonen hebben gewoond, midden in de woestijn bij een waterbron. Het huis wat de mormonen daar hebben gebouwd, konden we bezichtigen: best indrukwekkend! Die lui zaten er behoorlijk relaxed bij, ook al zaten ze zo geisoleerd! Vervolgens verder naar Page. Daar vlakbij ligt een meer wat is ontstaan door aanleg van een dam. Deze dam houdt het water van de Colorado river tegen, waardoor een hele canyon is volgelopen, wat nu een gigantisch recreatiegebied is. Daar hebben we dus even gebruik van gemaakt! Het water was nog behoorlijk koud, maar we hebben het toch even gewaagd. Het was lekker rustig, op een paar campers na: je mag direct aan het meer, op het strand kamperen. Toplocatie! Na deze duik zijn we dan toch naar Page zelf gegaan. Daar nog even in het bubbelbad gedoken, terwijl het inmiddels nogal bewolkt werd en er wat regen zat aan te komen. De nieuwe dag bracht ons van Page naar Sedona. Via de Grand Canyon! Dat was dus weer een mooie rit vandaag! Behoorlijk indrukwekkend! Je rijdt helemaal naar boven, waar het lijkt alsof je op een gewoon plateau rijdt, maar daarin bevindt zich dus de gigantische canyon. Via Flagstaff, een gezellig stadje vol hippies, artistieke types en andere alternatievelingen, kwamen we zojuist aan in Sedona. Onderweg hebben we wat regen gehad… dat was niet de bedoeling! Laten we hopen dat het morgen weer wat beter is. Al hopen ze kilometers verderop dat het gaat regenen: ten oosten van ons in Arizona woeden op dit moment grote bosbranden. We zitten er overigens nog een heel eind vandaan, dus we zitten veilig! Morgen gaan we richting Phoenix, waarna we weer richting het westen trekken. Nog maar een weekje vakantie!

Las Vegas

We zouden vandaag via Death Valley naar Las Vegas moeten rijden. Het was echter nogal een trip: 14 uur in de auto was ons iets te veel van het goede… Dus besloten we rechtstreeks naar Vegas te rijden. Daar wilden we tenslotte toch graag naartoe! De weg ernaartoe was overigens al een attractie op zich. Voor we het wisten zaten we in de woestijn (terwijl we de dag ervoor nog tussen de besneeuwde bergtoppen zaten!). Behoorlijk bijzonder! Onderweg hebben we gegeten in een typisch Amerikaanse ‘diner’. Niet zo typisch met die rode banken etc, maar een wat ouderwetsere versie. Het was moederdag, dus het was druk met gezinnetjes, die lekker gingen eten! Geniale omgeving! Vervolgens verder op pad. Bij het passeren van de staatsgrens wisten we weer meteen dat we in Nevada waren: midden in de woestijn een groot hotel met natuurlijk een achtbaan, een enorm winkelcentrum vol outletwinkels, en natuurlijk een paar casino’s! Vlakbij Las Vegas ligt de Hooverdam, dus die hebben we eerst nog even bezocht (om vandaag toch nog iets écht gedaan te hebben). En toen was het zover: Vegas! Behoorlijke skyline, zo midden in de woestijn! Die skyline wordt grotendeels bepaald door de gigantische hotels op ‘the strip’. Ons hotel zat helaas niet daar, maar in het oude centrum van Las Vegas. Daar bruiste het overigens ook behoorlijk! Ons hotel was ’s avonds natuurlijk helemaal vol lichtjes, evenals de rest van de straat. Geniaal! En het was lekker druk: er speelden wat country bands, dus daar was heel wat volk op af gekomen! En stijlvolle types! Nu stikt het in Vegas van de stijlvolle types! Het moge duidelijk zijn dat de crème de la crème van de VS hier op afkomt! We vonden het aantal dikke mensen nog wel meevallen in de VS, maar in Las Vegas wordt dat allemaal in een keer goed gemaakt! Natuurlijk zijn we ’s avonds meteen naar the strip gegaan om de hotels uit te checken, want dat is een soort van attractiepark! We hebben slechts de helft kunnen doen op deze avond, zo groot was het! Volgende dag hebben we om te beginnen eens goed uitgeslapen, want dat was wel nodig! ’s Middags de stad in: er moest natuurlijk gepokerd worden. De buy-ins waren echter nogal hoog… het viel niet mee om voor een fatsoenlijk bedrag te kunnen spelen! In de tussentijd hebben we wel een aantal hotels gezien, wat wel een bijkomend voordeel was! Je kunt er niet bij wat een geld daar is gespendeerd aan die hotels! Anyway, eind van de middag ging Joni uiteindelijk pokeren! (Bij Paris: waar de Eiffeltoren en de Arc de Triomphe zijn nagebouwd. Je verzint het niet) En dat ging verdomde goed: van de 20 man werd Joni 4e! Helaas dus nét buiten het geld (nummer 1, 2 en 3 werden uitbetaald), maar toch! Goede prestatie, voor een firsttimer! ‘s Avonds hebben we de rest van de strip nog even bekeken: nagebouwd New York, nagebouwd Venetie, hotel in de vorm van een pyramide, het gigantische Ceasar’s palace, waterballet bij het Bellagio, casino in de vorm van een gigantische circustent, en zo kunnen we nog wel even doorgaan! En hiermee zat ons Vegas-avontuur al weer op, helaas. Het was kort, maar krachtig! Volgende dag moesten we weer de auto in: naar St. George. Daar hebben we Zion National Park bezocht. Meer natuurgeweld, dus zie de foto’s!

Yosemite en Kings Canyon

Vol goede bedoelingen zijn we vanochtend op pad gegaan: Yosemite National Park stond vandaag op het programma, dus we hadden er zin in. Na een paar honderd meter vonden we echter dat de auto een raar geluid maakte… En ja, hoor! Rechtervoorband zo plat als een dubbeltje! Zware tegenvaller! Gelukkig hebben we allebei nul komma nul ervaring met dit soort geintjes, dus wat nu?! Bij een restaurantje in de straat mochten we bellen naar het verhuurbedrijf. Dat was goed geregeld: na een half uur was er iemand om de reserveband erop te zetten. En terwijl Joni dat bewaakte, miste Marieke net een beer!!! Het stikt in die bergen van de beren en af en toe komen ze naar de bewoonde wereld op zoek naar voedsel. Een gast van het restaurant zag een beer op het parkeerterrein, dus we sprintten naar het raam, maar toen was ‘ie net de hoek om… SHIT! Na onderhand een uur doorgebracht te hebben bij de aardige, londense gastvrouw van het restaurant, gingen we door naar een bandenhandel, om onze band te laten maken, zodat we daarop verder konden. Op het schlemielige reservebandje de bergen in was niet zo’n goed idee! Volgende tegenvaller: onze bleek band niet meer te te repareren! Dus moesten we er een smak geld tegenaan gooien voor een nieuwe band! Lekker dan! Goed, al met al waren we om half 12 nog steeds in South Lake Tahoe, dus nog geen klap verder! Maar het was nu echt opgelost en we konden op pad. Gelukkig was er na deze onzin ook goed nieuws! De mooiste route door Yosemite is normaal pas vanaf eind mei, begin juni open. Normaal ligt het rond deze tijd nog vol sneeuw maar dit jaar was het voorjaar supervroeg dus: we konden er al door!!! Perfect! Zo hadden we dus een supermooie rit door het park compleet met sneeuw langs de wegen, riviertjes, gigantische rotspartijen, watervallen etc. Foto’s zeggen meer dan 1000 woorden, dus check it out! We hopen jullie mee te laten genieten! De rit uit het park was wederom een slingerweg door de bergen (onze berg-rijvaardigheid gaat met sprongen vooruit, we zijn al bijna echte pro’s!), waar we uiteindelijk in het donker nog steeds doorslingerden. Het was nog een flinke tocht naar Fresno, waar we pas om 22.30 uur aankwamen. Meteen naar bed dus, volgende dag weer zo’n tocht door de natuur! 12 mei: Kings Canyon National Park (van Fresno naar Bakersfield) Zoals gezegd, vandaag weer ‘back to nature’! Deze keer Kings Canyon National Park. Hier zijn we eerst op zoek gegaan naar de Giant Sequoias, gigantische bomen van soms wel 2000 jaar oud! Niet zo moeilijk om die te vinden dus! Behoorlijk indrukwekkend! Het is duidelijk dat ze niet voor niets reusachtig worden genoemd! Vervolgens zijn we de auto in gestapt, om naar de bodem van Kings’ canyon te rijden. Wederom: indrukwekkend! Enorme slingerweg langs rotswanden, afgronden, door bossen, langs watervallen en uiteindelijk langs de Kings river. Een bij tijd en wijlen behoorlijk ruig riviertje door de canyon! Wederom, meer kunnen we er niet over vertellen: zie de foto’s! Vooral die van de slangen die we tegenkwamen!!! Ja, ruige natuur hier!! Niet alleen maar eekhoorntjes! (helaas nog altijd geen beren gezien!) De weg vanaf het park naar Bakersfield was eigenlijk een bezienswaardigheid op zich! Een extreem slingerende weg naar beneden, haarspeldbocht na haarspeldbocht, maar ontzettend mooi. In de bossen tegen die bergen woonden nog behoorlijk wat mensen, in de prachtigste huisjes. Vervolgens gingen we door heuvelachtig graslandschap, bij ondergaande zon. Helaas was Marieke zo misselijk als een hond door die bergrit en Joni reed, dus er zijn niet heel veel foto’s van! Eenmaal op de snelweg leek de weg naar Bakersfield voortvarend te verlopen. Tot we opeens terecht kwamen in een aflevering van SBS “Helse achtervolgingen”! Dat was ff behoorlijk heftig! Het was inmiddels donker en rechts van ons was een oprit, waar een politieauto aan kwam. We gingen dus netjes een rijstrook naar links, zodat ‘ie erop kon. Vervolgens zet ‘ie zijn sirene aan, dus we dachten nog even dat dat voor ons was! Wat doen we fout?! Maar in een split second, vanuit het niets, doemt er in de achteruitkijkspiegel een auto achter ons op, zonder lichten. Joni wijkt uit naar links (zover als dat kon, want we zaten al op de meest linkse rijbaan, dus dat was een close encounter met de vangrail), zodat die gast ons godzijdank op een haar na mist en ons keihard voorbij scheurt!!! Meteen daar achteraan nog een politieauto en op de volgende oprit voegden er nog twee politieauto’s zich bij de stoet! Goeoeoeoeoed! In NL overkomt je zoiets nooit en we zijn een week in de VS en we zitten al midden in een wilde achtervolging! Een paar kilometer verderop kwamen we overigens de politieauto’s weer tegen. De agenten liepen langs de weg, dus waarschijnlijk is ie daar ergens in de kraag gevat… Dat was me het dagje wel weer… Morgen de woestijn door naar Las Vegas, dus dat belooft weer veel goeds!

Op naar Tahoe

Het lijkt erop dat we zijn gewend aan de tijdzone… We hebben ons vanochtend een beetje verslapen! Tikkeltje jammer! Maar goed, snel de auto in en op pad. Even wat inside information beteft auto en verkeer: We rijden dus een automaat en dat bevalt prima! Daarnaast is het verkeer hier op de een of andere manier ook heel relaxed. 95% van alle kruispunten zijn voorzien van verkeerslichten, dus zelf nadenken over voorrangsregels hoeft niet! Sterker nog, als je eens een keer zo’n kruispunt zonder verkeerslichten tegenkomt, heeft iedereen een stopbord en staat iedereen elkaar aan te gapen omdat niemand weet wie aan de beurt is! Voorrangswegen doen ze bijna niet aan. En het basisbegrip ‘verkeer van rechts heeft voorrang’ is totaal onbekend. Ook apart: wanneer je op een kruispunt rechtsaf wilt, mag je door rood rijden. Gewoon ff goed kijken en gaan met die banaan! Bijna overal heb je meerdere rijstroken, ook in hele gewone, ‘kleine’ straten in steden. Er is vrijwel altijd voldoende ruimte om voor te sorteren en om op het laatste moment nog ff van rijstrook te wisselen. De snelwegen zijn rondom steden bijna altijd 4, 5, 6 of meer baans. Ruimte genoeg hier voor asfalt! Het gaat er heel rustig aan toe op de snelwegen. Geen grote snelheidsverschillen, geen mensen die je met 200 voorbij komen razen. Rechts inhalen is geen probleem. Daarnaast is er bij steden vaak een carpoolstrook. Die geldt op de meeste plekken al vanaf 2 personen, dus wij maken er dankbaar gebruik van! Er rijdt bijna niemand op, dus lekker rustig. Dat valt dus alles mee en we rijden allebei graag! Omdat we zonder ontbijt op pad waren gegaan, moesten we onderweg wat te eten vinden. Nu is dat in Amerika geen enkel probleem! Langs de snelwegen kom je regelmatig grote ‘eetdorpen’ tegen. Daar vind je allerlei verschillende fastfoodketens, broodjeszaken, supermarkten, tankstations bij elkaar. Even wat ‘inside information’ betreft het eten: Niets is ervan gelogen, het is allemaal echt waar: alles is hier net een stapje groter. Kleine cola is een halve liter. Het stikt hier van de fastfoodketens. Het houdt niet op met MacDonalds en Burger King, het zijn er veel meer en ze zitten op iedere straathoek. Daarnaast zijn er plenty broodjeszaken. Maar ook daar is het allemaal veel en vet: broodjes bevatten buitensporig veel beleg. En overal zit mayonaise op. Het valt niet meer om hier iets gezonds te krijgen! Niet voor niets dat veel Amerikanen te kampen hebben met overgewicht! In veel restaurants krijg je een gratis refill als je je drinken op hebt. Da’s dus wel ideaal! En zelfs als je in een echt, fatsoenlijk restaurant gaat eten, krijg je een biefstuk die 3 keer zo groot is als we in NL gewend zijn… Al met al is het eten dus hoofdzakelijk veel en vet… En niet echt om over naar huis te schrijven, dus we laten het hierbij! Terug naar vandaag: we kwamen al snel in de bergen van de Sierra Nevada terecht. Op de toppen ligt nog sneeuw, maar verder is het allemaal groen. Genieten van de natuur was eigenlijk onze dagbesteding vandaag. Onze eindbestemming Lake Tahoe is ook erg mooi. Het is een enorm groot meer en ligt tussen de besneeuwde bergtoppen op de grens tussen California en Nevada. Ons hotel ligt overigens net in Nevada en dat is te merken ook: we zitten tussen de casino’s (in California mag niet gegokt worden, in Nevada wel)! We gaan hier nog even genieten van de omgeving! En vanavond maar vast warmdraaien voor Vegas!

San Francisco

Twee volle dagen in San Francisco zitten erop. Ondanks het bovengemiddeld hoge aantal zwervers een superleuke stad! Een aanrader! Op dag 1 zijn we door het centrum, via Chinatown naar het financial district gegaan. Daar wilden we eigenlijk een wolkenkrabber in, maar een vriendelijke passant wees ons op de Coit tower. Een toren uit de jaren ’30 met een goed uitzicht over de hele stad. Dit draaide uit op een flinke stadswandeling, maar het uitzicht vanaf de toren maakte het de moeite waard. Via de haven zijn we naar Pier 39 gegaan. Beetje hetzelfde effect als de Santa Monica Pier: veel eettenten en kindervermaak. Vervolgens naar Fisherman’s wharf, een deel langs de kust met winkels etc. Daar zagen we hem: The Bushman. We hadden er al over gelezen en ja hoor, hij zit er echt! Een zwerver zit achter twee grote takken en als mensen voorbij lopen laat ‘ie ze schrikken. Geniaal concept! Beetje jammer dat ‘ie meteen zijn hand ophoudt en om geld vraagt.. Tenslotte zijn we met het bekende trammetje over de heuvels naar het hotel terug gegaan. Vanaf de heuvels zagen we de mist de baai intrekken. Blijkbaar een bekend fenomeen in San Francisco na een aantal warme dagen, maar een behoorlijke bijzonder gezicht! Het koelde ook meteen flink af! Tot nu toe hebben we overigens fantastisch weer gehad. Alleen maar zon en lekker warm! Volgende dag was het tijd voor de Golden Gate Bridge. Na deze belangrijke trekpleister hebben we nog wat wijken uitgecheckt. Zo gingen we naar de Mission-wijk. Volgens de Lonely Planet een gezellige wijk, waar Amerikanen, Mexicanen, Afro-amerikanen en af en toe een junkie fijn samenleven. Nou, zo gezellig was het er niet! Het stikte op Mission street van de hangjongeren, gangsta’s, dealers, zwervers en meer van dat soort. Bijzondere is dat als je een straat rechts of links gaat er meteen niets meer van te merken is. Daar is het rustig, leuke winkels, niks aan het handje! San Francisco is wat dat betreft sowieso vrij apart. Het ene stuk is een groot hol van verderf, maar ga je de hoek om is alles prima voor elkaar. Je moet dus wel even weten welke straten je wel en niet moet nemen! Jammer genoeg moesten we altijd door zo’n verrot stuk als we van het centrum naar ons hotel wilden… Maar, daar zorgde de Moeder Natuur voor een oplossing: omdat het zo afkoelde, was het opeens een stuk rustiger op straat! Aangezien San Francisco de ‘gay-capitol’ van de VS is, hebben we de homo-wijk ook nog even een bezoekje gebracht. Tenslotte hebben we heerlijk gegeten in het centrum in een prachtig restaurant. Dat was een prima afsluiting van ons bezoek aan San Francisco. Maar na al het stedelijk geweld, is het tijd voor wat natuur! Op naar Lake Tahoe!